Γράφει ο Περιπτεράς

Έλειπα. Ήμουν στο χωριό να δω τον πατέρα μου. Πλησιάζει 95 χρονών και καμία φορά χρειάζεται βοήθεια με τα γίδια. Θέλω να σας πω δυο περιστατικά γιατί εγώ όταν το άκουσα με έκανε να σκεφτώ πόσο παράξενος είναι ο κόσμος.

Το πρώτο. Βλέπαμε ειδήσεις και η Τρέμη έλεγε για την επίσκεψη του Ερντογαν και ότι μαζί του έρχονται δέκα υπουργοί και θα γίνουν συμβάσεις και μνημόνια και οι δυο χώρες θα αγκαλιαστούν και θα ζήσουν ειρηνικά κτλ .

Ο πατέρας γύρισε και μου είπε¨

«Ήταν ένας Τούρκος στη Τραπεζούντα που όταν πουλούσε τα γίδια μου στο παζάρι τα έβαζε όλα μαζί σε άμαξα και δεν τα άφηνε να βγουν έξω διότι μέσα στα 20 δυο η τρία δεν άξιζαν. Εσύ τα έπαιρνες όλα όμως στην ιδία τιμή. Να δεις αυτοί μαζί με τον Παπανδρέου ( του πατερά δεν του αρέσουν οι πολιτικοί μετά την καταστροφή) κάτι θα πουλήσουν η θα αγοράσουν που δεν θα μας αρέσει.»

ΠΡΟΣΟΧΗ.. Σκέφτηκα το Αιγαίο σκέφτηκα τις ανοησίες του Βενιζέλου με τα παλικάρια μας τους αεροπόρους και με έπιασε ρίγος. Μετά θύμωσα. Πάνω από το πτώμα μου θα δώσουμε το Αιγαίο

Το δεύτερο περιστατικό ήταν η συνέντευξη Βγεννόπουλου. Αυτή την είδαμε στο καφενείο. Διπλά μου ένας συχωριανός που έζησε πολλά χρόνια στην Ουάσινγκτον. Δεν μίλησε καθόλου αλλά μόλις τελείωσε η συνέντευξη είπε ψιθυριστά.

«Τέλειωσαν οι πολιτικοί του σήμερα».

Δεν κατάλαβα και την άλλη μέρα ενώ πίναμε καφέ τον ρώτησα γιατί το είπε.

« όταν το σύστημα συνειδητοποίει ότι ένας κύκλος κλείνει αρχίζει και προετοιμάζει το έδαφος για τον αντικαταστάτη που είναι ΔΙΚΟΣ του.

Πως ξαφνικά μέσα σ’ αυτό το χάος δίνουν τα ΜΜΕ μια τόσο μεγάλη ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που είναι μέρος του συστήματος και του επιτρέπουν να θάψει τον χαρακτήρα ενός άτομου – δίκαιο η όχι δεν ξέρω- χωρίς να είναι παρών.

Βλέπεις λοιπόν φιλέ από αυτό ότι το σύστημα βρήκε καινούργιο παίκτη και αποκεφαλίζει αυτό που δεν χρειάζεται.

Και να δεις ότι τώρα θα τον παρουσιάσουν σαν σωτήρα και να δεις ότι θα τον επιβάλουν στον λαό χωρίς να το πάρει χαμπάρι. Έτσι παραμένουν στην εξουσία.

Μονό οι μάσκες αλλάζουν»

Τα κράτησα αυτά στο μυαλό χωρίς να ξέρω εάν είναι αλήθεια η όχι. Όταν όμως άκουσα τις δημοσκοπήσεις για καταλληλότερο πρωθυπουργό το όνομα Βγεννόπουλος έκλεισα το περίπτερο.

Πάω σπίτι να φάω. Φαίνετε η μοίρα του ανθρώπου που είναι εκτός του συστήματος και που ονειρευτέ ότι κάτι θα αλλάξει είναι να είναι ανάμεσα στη χαρά του ονείρου και στην απογοήτευση της ωμής αλήθειας.
http://olympia.gr/2010/04/30/mig-2/#more-18258